Според една студија во Шведска, луѓето заразени со вирусот на херпес симплекс тип 1, имаат двојно поголем ризик од развој на деменција.

Приближно 80 отсто од возрасната популација во Шведска имаат антитела на овој вирус, без разлика дали се свесни за тоа или не, што значи дека нивниот имунолошки систем бил изложен на патогенот во одреден момент.

Многу луѓе не покажуваат никакви симптоми кога се заразени, додека други повремено развиваат воспаление на кожата, односно иритирачки „меурчиња“ на устата или носот. Без оглед на тоа дали оваа доживотна инфекција се разгорува надворешно или е латентна, се чини дека може да има подмолни ефекти врз нашите когнитивни способности, пишува „Саенс алерт“.

Алцхајмеровата болест е најчестиот тип на деменција и често, но не секогаш, е придружена со абнормални протеински наслаги во мозокот. Научниците со години развиваат лекови кои го спречуваат формирањето на овие кластери, но досега не успеаја значително да го намалат падот на когнитивните функции.

Затоа, научниците се запрашаа дали овие кластери се навистина главните виновници за развојот на Алцхајмерова болест или се формираат во мозокот поради некоја друга причина. Можеби, на пример, тие имаат некаква улога во имунолошкиот одговор на централниот нервен систем; како што е поправка на штета или спречување на пенетрација на патогени.

Така, научниците дојдоа до претпоставката дека некои видови на Алцхајмерова болест всушност настанале по одбранбената реакција на туѓи микроби.

Во текот на 1990-тите, за првпат беа откриени необични нивоа на ДНК на херпес симплекс тип 1 кај пациенти кои починале од Алцхајмерова болест. Потоа, во 2008 година, научниците открија дека 90 отсто од протеинските наслаги во посмртните мозоци на пациентите со Алцхајмерова болест содржат ДНК на овој вирус.

Наодите почнаа да укажуваат дека имунолошкиот одговор на вирусот на херпес е поврзан со когнитивниот пад. Затоа, научниците од Универзитетот во Упсала и Универзитетот Умеа во Шведска одлучија да ја следат здравствената состојба на 1.002 учесници на возраст од 70 години во период од 15 години.

Тие ги оценуваа учесниците кога имале 70 години, а потоа на 75, 80 и 85 години. 82 отсто од испитаниците имале антитела за херпес симплекс, а во текот на студијата открија дека тие имале двојно поголема веројатност да развијат деменција во споредба со оние без антитела.

Шведските научници веруваат дека треба да се направат што е можно повеќе студии за да се испита дали третманот на херпес може да го спречи или запре почетокот на деменција.

„Резултатите од овие студии би можеле да бидат голем чекор напред кон лекување на деменцијата во раните фази со користење на заеднички лекови против вирусот на херпес или кон спречување на болеста пред да се појави“, изјавила Ерика Вестин, епидемиолог од Универзитетот во Упсала.